ارزیابی فراوانی ژن های vana، vanb و vanc۱/c۲ در سویه های انتروکوک مقاوم به ونکومایسین جداشده از بیماران بستری و غیر بستری جنوب استان فارس

مقدمه: انتروکوک ها پاتوژن های فرصت طلبی هستند که نقش مهمی را در ایجاد عفونت های بیمارستانی ایفا می نمایند. این باکتری ها در سراسر جهان به عنوان دومین عامل عفونت مجاری ادراری در بیماران بستری و سرپایی شناخته شده اند. این پژوهش با هدف ارزیابی شیوع و شناسایی ژن های مقاومت به ونکومایسین و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی در سویه های vre انجام شد. روش بررسی: این پژوهش به صورت مقطعی- توصیفی بر روی 48 جدایه انتروکوک جمع آوری شده از نمونه ی ادرار بیماران بستری و سرپایی بیمارستان پیمانیه شهر جهرم انجام شد. جداسازی انتروکوک ها به کمک آزمون های بیوشیمیایی انجام گرفت. حساسیت نسبت به آنتی بیوتیک های متداول مطابق با استاندارد clsi با استفاده از روش انتشار دیسک و mic با روش broth dilution ارزیابی گردید. سپس وجود ژن هایvan a ،van b ، van c1/c2در سویه های vre با روش  pcrچندگانه بررسی شد. نتایج: از مجموع سویه های انتروکوک، 13 (09/27%) انتروکوکوس فیکالیس، 6(50/12%) انتروکوکوس فیسیوم و 29 (41/60%) غیرفکالیس/ غیرفیسیوم تعلق داشتند.در مجموع21 سویه (75/43%) از جدایه های انتروکوک نسبت به ونکومایسین مقاومت داشتند. در 3 سویه (28/14%) مقاومت به تمامی گروههای آنتی بیوتیک مورد بررسی مشاهده شد. 4 سویه (40%) ژن vana و 2 سویه (20%) ژن vanb را حمل می نمودند. اما در هیچ کدام از جدایه ها، ژن vanc1/c2 شناسایی نشد و در 4 سویه نیز هیچکدام از ژن های مقاومت مورد بررسی مشاهده نشد. نتیجه گیری: باتوجه به ظهور گسترده انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین، ضرورت انجام اقدامات کنترلی و پیشگیرانه و توصیه به  عدم مصرف خودسرانه آنتی بیوتیک وجود دارد.